SAVUNMA

Yürüyoruz bir akşamüstüdür şimdi,
En büyük suçluluğumuz, yaşamak
Suçladığımızsa yaşayamamak.
Bir küçük su damlası varlığımız
Bir salyangozun sırtında, bir şişenin omzunda.
Seviyoruz kendimize ihanet edercesine
Dünyayı, insanları, çiçekleri, bulutları;
Sevilmeye değmeyen pek çok şeyleri
Ve en az kendimizi
Türkülü bir adamdı mutluluk…
Düşünceleri hissiyatları allak bullak
Dünya, sokaklar, çöpler, ekmek kuyrukları
Hepsi tiz bir hüzün şimdilik…
Işık huzmeleri karartıyor etrafı,
Ben kör oldum efendim…
Artık her şeyi görebiliyorum!
Durdurun yürümeye devam etmek istemiyorum.
Durmalıyım dünya kıpırdanmalı etrafımda
Bir karıncanın adımı kadar hızlıcasına,
Ben durmalıyım ama zaman akmalı…
Başka yaşantıların inadına.
Bir akşamüstüdür, yürüyorum şimdi
Kelimeler hapsolmuş usuma,
Müebbet yemişler hiç dışarı çıkmamacasına.
Susmalıyım ben efendim!
Düşüncelerimi de hapsedemezsiniz ya!
Bana işkence edenler buradaydı, onları gösterebilirim
İşte susmaya duranlar…
Kurtulmalıyım burdan efendim,
Çiçekler tomurcuklanıyor, bensiz yeşeriyor incelikler
Şimdilerde parlak bir at sağrısıyla övünerek kasılıyor dağlarda
Boyuna koşan bir kısrak var uzaklara düşman
Ama mütemadiyen kovalayan
Onları rüzgarla barıştırmalıyım.
Tek savunmam budur.
Durdurun, durdurun beni
Ben yürüyemem kar kaplı tam yollarda.
İlerleyemem daha…
Kalsın işte sizlere dünyanın illeri.
Ben gidiyorum,
Ölümüm yeğdir!
Ve bu ağır suçlama herkesedir kalan
Bir kar tanesinin düşüdür şimdi ölümüm
Yürüdüm uzunca bir zaman
Adımı unutalıdan beri,
Ve yürüyeceğim adımı hatırlanana dek!