Şahları da Vurulur
Şahları da vururlar mı Leyla
Bir sarayın bahçesinde neler vardır ki
Ben bu dünyanın
Sessiz ama cesur çocuğuyum
Bilmem sarayları ve şahları
Köşe köşe dolanırım kenar mahallelerde
Ben köşe köşe dolarım çünkü
Her köşede bir aşk başlar hüzünle
Sen her köşede karşıma çıkan Leyla
Ben dalgın seslerin sahibi
Sen hep varsın orada Leyla
Sen hep oradasın
Bense ruhunda
Mezarımın başında
Evliyaların okuduğu dualar…
O dualar beni ayakta tutan
Ben çok şeyler gördüm Leyla
Hiçbiri kabirlerden çok yaşamadı.
Çok şeyler duydum ben Leyla
Fakat Peygamberin gülmediğini duyduktan sonra
Bir hüzün var içimde…
Şahları da vururlar Leyla
Benim hayatım bir aşktır
Ben hû diye seslenirim kuşlara
Ve kabrimde biten çiçeklerle halleşirim
Bir gün olur da gözlerime bakarsan
Topraktan çıkar küllenirim
Saçlarını bölük bölük ören bir kızın
Yemyeşil gözlerinde
Kaybolur giderim sonsuzluğa
Şahları da vurdular Leyla
Ben trenlere hayranım Leyla
Bozkırın ortasını delerek
Bir ruhu canlandırıyor sanki
Anadolu’nun sofralarında ismin
O kül rengi saçların var duvarlarda
Bir ben kaldım
Resmini göremeyen
Şahlar da öldü Leyla
Bir ben kaldım.
